بعضی از مادران احساس می‌کنند که برنامه‌ریزی برای زایمان از صبر کردن برای تولد کودک راحت‌تر است. این کار به آنها اجازۀ تنظیم راحت، مرخصی زایمان و برخورداری از کمک‌های بیشتری را در منزل می‌دهد، اما باید توجه داشت که برنامه‌ریزی برای سزارین حتماً به معنای این نیست که کودک تا آن تاریخ برای تولد صبر می‌کند. درحالی‌که نمی‌توانید زودتر از هفتۀ ۳۹ برای انجام سزارین برنامه‌ریزی کنید، باید در برنامۀ خود انعطاف‌پذیر باشید، چون ممکن است پیش از آن تاریخ نیاز به زایمان پیدا کنید.
وقتی برای زایمان در بیمارستان هستید، متخصص ن و زایمان و پزشک بیهوشی مسئولیت مراقبت از شما را بر عهده خواهند گرفت و با شما مانند یک بیمار جراحی برخورد خواهد شد؛ حتی اگر شما برای یک زایمان طبیعی برنامه‌ریزی کرده‌اید، به این معنی نیست که زایمان طبیعی خواهید داشت و ممکن است طبق تشخیص پزشک زایمان به روش سزارین انجام شود.
پس از سزارین با مشکلات و سختی‌های بهبود بعد از یک جراحی بزرگ مواجه هستید و علاوه بر آنکه مجبور خواهید بود روزهای بیشتری را برای بهبود خود در بیمارستان بمانید، بعد از آن نیز مدت بیشتری لازم است تا با درد و زخم‌های جراحی زایمان کنار بیایید و نیاز به استراحت بیشتری نیز دارید و این در حالی است که شما مادر یک کودک شده‌اید و باید از او نیز مراقبت کنید.
همۀ ن باردار داستان‌های وحشتناکی در رابطه با درد زایمان طبیعی شنیده‌اند. اگر این نگرانی برای شما نیز وجود دارد، بهتر است با پزشک خود در این رابطه صحبت کنید. او می‌تواند در مورد درد زایمان طبیعی و راه‌های کنترل آن و زایمان بدون درد، بیشتر برای شما توضیح دهد. صحبت با مادرانی که سزارین یا زایمان طبیعی انجام داده‌اند، می‌تواند به شما برای آشنایی با مشکلات و شرایط هر کدام از این روش‌ها کمک کند. شاید در روند جراحی سزارین هیچ دردی نداشته باشید، اما نسبت به زنی که زایمان طبیعی داشته است، دورۀ بهبودی طولانی‌تر و سخت‌تری را تجربه خواهید کرد. ممکن است برخی از ن باردار معتقد باشند که سزارین به آنها اجازه می‌دهد تا وجود برخی مشکلات در فرایند زایمان را به حداقل برسانند.
مشکلاتی مانند پارگی واژن، بی‌اختیاری مدفوع و تغییراتی که ممکن است رابطۀ جنسی آنها را در آینده تحت تأثیر قرار دهد. اگرچه در بسیاری از نی که زایمان طبیعی انجام می‌دهند، درجه‌هایی از پارگی واژن یا پرینه؛ که همان فاصلۀ بین مقعد و واژن است، ایجاد میشود اما اکثر این پارگی‌ها سطحی است و معمولاً در مدت کوتاهی به صورت خودبه‌خود بهبود می‌یابد. تنها تعداد کمی از نی که زایمان طبیعی انجام می‌دهند ممکن است با پارگی جدی‌تری روبه‌رو شوند که نیاز به بخیه داشته و با درد یا ناراحتی‌هایی تا چند ماه همراه باشد. همچنین هیچ شواهد علمی‌ای وجود ندارد که نشان‌دهندۀ نقش زایمان طبیعی در مشکل بی‌اختیاری مدفوع باشد. از طرفی برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که عمل سزارین برای بارداری‌های بعدی مادر ممکن است مشکل‌ساز شود، به همین علت، اگر قصد بارداری مجدد دارید و مشکل خاصی نیز وجود ندارد بهتر است زایمان طبیعی را انتخاب کنید.
برخی از متخصصان معتقدند که عمل سزارین ریسک شما را برای داشتن مشکلات جدی در بارداری‌های آینده افزایش می‌دهد. جفت سرراهی و چسبندگی جفت برخی از مشکلاتی است که با عمل سزارین ریسک آنها در بارداری آیندۀ شما افزایش پیدا می‌کند. به همین دلیل، اکثر پزشکان در صورت تصمیم شما برای داشتن چندین فرزند، انجام زایمان طبیعی را توصیه می‌کنند. اگر تصمیم گرفته‌اید که یک فرزند داشته باشید و با توجه به مشکلات سزارین، این روش را انتخاب کرده‌اید، این را بدانید که بسیاری از خانواده‌ها بعد از تولد فرزند اول به داشتن فرزندان بیشتر علاقه‌مند می‌شوند، پس در مورد این موضوع حساس با دقت بیشتری تصمیم‌گیری کنید. اگرچه تحقیقات زیادی در رابطه با مقایسۀ مشکلات و مزایای روش زایمان طبیعی و سزارین صورت نگرفته است، اما مواردی وجود دارد که مزیت یک روش را به روش دیگر نشان می‌دهد. برخی از این مزایا در زیر آمده است:
خونریزی: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که احتمال خونریزی در فرایند سزارین کمتر از زایمان طبیعی است، البته نی که برای زایمان طبیعی آماده و در نهایت مجبور به انجام سزارین شده‌اند، ممکن است مستعد خونریزی بیشتری از میزان مورد انتظار برای سزارین باشند. در مورد خونریزی شدید که منجر به برداشتن رحم میشود، تفاوت چندانی بین اولین سزارین در مقابل زایمان طبیعی وجود ندارد اما سزارین‌های بعدی ریسک خونریزی شدید و خطرناکی را افزایش می‌دهد که ممکن است منجر به خارج کردن رحم شود.
طول مدت بستری در بیمارستان: نی که زایمان آنها به روش طبیعی انجام میشود، زودتر از افرادی که سزارین انجام می‌دهند از بیمارستان مرخص می‌شوند. به علاوه کسانی که به روش سزارین زایمان می‌کنند، احتمال بیشتری برای مراجعۀ مجدد به بیمارستان دارند.
مشکلات تنفسی: کودکانی که به روش سزارین متولد می‌شوند، احتمال نیاز بیشتری به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژۀ نوزدان یا NICU به دلیل مشکلات تنفسی دارند. ریه‌های نوزاد در رحم مادر پر از مایع است، مراحل زایمان به ریه‌های جنین پیغام می‌دهد که تولید مایع را متوقف کند و پس از آن، ریه‌ها مایع را کاملاً تخلیه یا جذب می‌کند اما در فرایند زایمان سزارین، این اتفاق به این شکل صورت نمی‌گیرد و احتمال نارسایی تنفسی در نوزاد تازه متولدشده را افزایش می‌دهد. کودکانی که پیش از هفتۀ ۳۹ به روش سزارین متولد می‌شوند بیشتر مستعد این وضعیت هستند. همچنین این کودکان مستعد داشتن مشکلات دیگری مانند ناتوانی در تنظیم قند خون و درجه حرارت بدن نیز هستند. به همین دلیل، سزارین نباید زودتر از هفتۀ ۳۹ انجام شود، مگر اینکه به دلیل وجود مشکلات پزشکی نیاز به زایمان زودتر باشد.
درباره این سایت